Keder Kalemi! Şiiri - Özkan Özdemir

Gecelerimi ışıldatan yıldızlar bile,
Teker teker çekip gitti.
Gündüz güneşime ise,
Kocaman bir sed kurmuş kara bulutlar.
Parmaklarımda ki kan bitti,
Başımı ala ala ellerimin arasına.
Aklarla savaş içerisinde saçlarım.
Yaşım daha genç olsa da,
Şimdiden merdiven dayadı çöküşe.
Her taşın altında bir yılan bekler beni,
Kanımla yapar ziyafetini.

Üşüsem ateş söner,
Yansam sular biter.
Adına Dünya dedikleri bu taş parçasında.
Bu ne biçim hayat anlamadım ben.
Sırf bana mı özel bir şipariş bu.
Sırf bana mı yazar bu kalem, bunca kederi.
Sağa gitsem dert, sola gitsem çile
Düz gitsem kader, geri dönsem keder bekler beni.
Huzur yolları kapalı
Var mı benden daha çaresiz birisi.

Hangi taşa el atsam,
Ayrı bir sürüngen çıkıyor altında.
Saçlarım ağardı başımda,
Daha bu gencecik yaşımda.
Bunca kahır sonrasında,
Nefes almak ne anlam taşıyor anlamıyorum.
Yıllarca huzur ektim toprağa,
Aksine keder biçiyorum.
Kapansın artık, kapansın bütün ışıklar
İstemiyorum.
Açılın, açılın ey kara topraklar
Ben geliyorum...