Keder Bulutları Şiiri - Mor Krizantem

Efsun yağmurlarıydı göklerdeki , saçlarımızı ıslatan kederli bulutların hüzünleri 

Ben ise o yağmurların altında hayal kırıklıklarımı çalıyorum piyanoyla 

Parmaklarıma değen nefretin acısı var

Tüm notalar nefret ediyor benden 

Güzel melodilerin sahibi değilim 

Sesi bozuk ucube adamlar ninniler söyledi bunca zamandır

Yalan masallar anlatan kadınların dizlerinde dinlerken seslerin tınılarındaki ahenke kapıldım

Hepsi benim kabuslarım hepsi benim üretkenliğim

Yetiştirdiğim koca ruhsal ağrılar

Bunları sonsuz sessizliğe yazıyorum tılsım sarısı rengiyle işliyorum hislerinde ve tenlerinde akıyor öfke mürekkebim

Morun sakinliği mavinin karanlığıdır gölgem

İçinizdeki ateş sıcaklığından bunalıp gölgeme sığındığınızda sakinliğimle sarılmıştım 

Çığlıklarımı duymak güzel duygularınızı sağır etsin istemedim

Benden duygularımı ruhumu çalan sizler , uykularınız rahat değildir bilirim

Bilirim gün karanlıktır sizlere 

Tenimi hissederce sarılışlarınızda daha derinlerde soyut çekirdeklerimi de yutuyorsunuz o şehvetin dalgınlığıyla

Çünkü bunu yapan benim , histerik sancılarımı bağışlıyorum 

Büyütün onları yağmurlarla ve içinizdeki tüm ateşler sönsün

Bu neşterler faydalıdır yalnızca mikropları söker ruhunuzdan