Keçiören'de Gün Batımı Şiiri - Adem Bayar

Keçiören'de gün batımı...
Sessiz sessiz ağlıyor içimdeki çocuk.
Yaralar kabuklaşmış dizlerimde,
O eski oyunlardan kalma birer anı,
Çabucak iyileşiveren her seferinde.
Şimdi ne yüreğimin bu dinmeyen kanı,
Ne de, bu acı tanıdık...

Keçiören'de gün batımı...
Durup durup uyanıyor içimdeki paranoyak.
Kuşkular dolanıyor beynimde.
Ara sıra izlendiğimi hissediyorum.
Adımlarımı sayıyorum merdivenlerde.
Kaldırım taşlarında seksek oynuyorum,
Çizgilere basmak yasak...

Keçiören'de gün batımı...
Usul usul yol alıyor içimdeki yolcu.
Yarın başka bir yerin sabahına uyanacağım.
Bıktım artık gitmek zorunda oluşlardan.
İstemeden de olsa başladığım
Sondan kaçıncı gitmek zorunda oluşumdayım şu an?
Kim bilir, belki de sonuncu...

Keçiören'de gün batımı...
Gitmek istemiyor artık içimdeki yorgun.
Her durakta yarım kalmışlıkların acısı.
Yolumu gözlüyor geride bıraktıklarım.
Ben ki yabancı diyarların yabancısı,
Kendi evimde bile saklanırım.
Kendime yakalanmaktır tek korkum...

Keçiören'de gün batımı...
Küskün küskün dolanıyor içimdeki delikanlı.
Mevsim rüzgarlarına kapılıyor gönlüm.
Aklım göçmen kuşlarla zaman geçirmekte.
Ben bu zaman mezarlığına ne umutlar gömdüm.
Anladım ki, ben onu değil o beni öldürmekte.
Ömrüm, geçmişinin üstüne diz çöküp ağlayan bir zavallı...

Keçiören'de gün batımı...
Ezan sesiyle ürperiyor içimdeki ihtiyar.
Kuşlarınkine karışan çocuk sesleri duyuyorum.
Takvimden düşen her yaprakla yaklaşırken sona,
'Yarına çıkar mıyım' düşüncesiyle uyuyorum.
Sanki bir şeyler eksikmiş gibi geliyor bana.
Biliyorum, ödemesi gecikmiş bazı borçlarım var...

Keçiören'de gün batımı...
Yalnızlıkta kayboluyor içimdeki yalnız.
Sebepsiz kaprisler yapıyorum dostlarıma.
Beni mutlu görmelerini istemiyorum.
Şubat ayaz çekmiş umutlarıma.
Yalnızlıktan başka bir ümit beslemiyorum.
Sanırım, bu durum tabiatımla tutarsız...

Keçiören'de gün batımı...
Anılar denizinde boğuluyor içimdeki aşık.
Sevda gemileriyle açılıyorum enginlere.
Pişmanlıklarıma yelken açıyorum.
Nice gönlü fakir kendi zenginlere
Rastladığım yerlerden şimdi kaçıyorum.
Aklım allak bullak, ruhum karmakarışık...