Ke ke me Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Kekeme

Bilmezdim sıfatlar nerede saklanır
Fiiller zamirler kimin elinde
İmla mı
Adını duymuştum köyüm yanarken
Derler di bana; kaç
Ateş sevmez insanı
Keşfinden beri
Yakar elini ayağını
Sevmezdi beni de
Gözlerini suyla sildiğimden beri

Kekemeyim
İçimi anlatsam
Bir yüzyılınız varsa
Ve biraz dante kadar ömrün yarısı
Gençliğimi
Pek erken yaşta
Yaşı kuruttuğumu
Susuzluğu elimde tuttuğumu
Dilimin kuruduğunu
Anlatayım

Var mı ömrünüzden ömrüme
Günleri peşkeş çekmek
Asıldı yüzünüz
Biliriz

Bir şair kadar dinlemez bizi kimse
Kekeme koşmasını alnımıza vurup
Ter diye kelimeler döküp
Beni anlalarda boğulmamız
Siz kaçın
Suyu size dokundurmayız

Kaçarlar tümden
Döner dolaşır
Sokağı boş bırakılmış şehrin insanı
Sevda bulamazsa
Tanrıya sığınır
Emzirir dudağına aşk takanları
Büyüdükçe asiler
Asileştikçe büyürler
Benlere kapılıp
Bu dünyayı ben yarattımlarda
Peşlerine takarlar karizmayıda
Kırılır elbet
Her yaş büyüdükçe içine
Çöker damarları tenine
Kas erir
Yüz gülmez
Huysuz günler gelir yerine

Kekemeyim
Size kendimi anlatacakken
İnsana kaçtı kelimelerim
Ne olur sizde ateşe gülmeyin
Ateş kekeme yanar demeyin
Dostu yokken
Ne şirin şeysin sen deyin
O zaman görün
Bir lal’ın dilinden
Kutsal metinler
Nasıl dökülür

Hep suyla
Hep suyla sınadık seni
Ey kekeme
Mavinle kudret
Sarı kırmızınla ağır ağır
İsli yanmaların
Kattık içine suyu da
Bulut ettik
Çocuklara gösterdik
İşte tanrı
İşte suydu dedik
Onlar ki;
İki kapı görseler
Karar veremezler
Hangi göz açık
Hangisi kaçık
Korkarlar biraz
Delilikten
Kekemelikten
Şair kendiyle dalga geçer
İşte bu yüzden
Yüzdeki o gözlerden

Ateş sevmez insanı
Gözlerini suyla sildiğimden beri
İçini yakarda
Suyla silinmeyi sevmezdi
Ateş
Bizim kadar kekemeydi

Şimdi susun
Kekeme nasıl ağlar
Anlatacağım

Ateş gel yanıma canım
Zaman lazım
Anlatmalara ah’la başlayacağım

11 06 2004