Kazmanın Hızması Şiiri - Erol Başçı

Hızmayı takıvermiş heybetlice burnuna
Affı yoktur hınzırın getirmesin punduna
Sözde laf söyletmez,atasına yurduna
Kimse bir kulp takmasın, kazmanın hızmasına

Dilindeki değerler, nasıl sakil duruyor
Şaşırıyor insanlar, haslet bu mu oluyor?
Dediğiyle yaptığı, birbirine uymuyor
Suçu asla mal etmem, kazmanın hızmasına

Sağa sola saldırıp,sözde tavır koyuyor
Sorsan güya haspaya, ortalığı topluyor
İki şiir attırsa, parıldarım sanıyor
Sümük bulaşmış meğer,kazmanın hızmasına

Her kelamı muamma,anlayan beri gelsin
Uzaktan izleyince “Vay be ne laftı” dersin
Kazıyınca yaldızı, tenekeymiş,gülersin
Yine de hürmet edin,kazmanın hızmasına

Usulünce söylense, aldırmayıp geçersin
Üstüne toz kondurmaz, bana değildir dersin
Havalara bakınıp, ıslık çalar gülersin
Ama laf yok arkadaş, kazmanın hızmasına

Her cümlenin sonunda, nedense emir kipi
Yüze gülerken bile, sanki azarlar tipi
Ne yürekler devirir, çömlekçide fil gibi
Dokunmayın can yakar, kazmanın hızmasına

Biraz düşünsen kadın, bu insanlar ne diyor
Yayıldığın her mekan, boşa mı geriliyor
Kafanı kuma gömdün,gıdın ondan eriyor
Aman yengeç dalmasın,kazmanın hızmasına

Bunca yaştır görmemiş, nedir ki medeniyet?
Afra tafra,gürültü, sanma kızım meziyet
Bu şiiri okusan, belki biter eziyet
Laf etmem söz o zaman, kazmanın hızmasına