Kazınmışlığın resmi Şiiri - Şeref Manav

Hani vardır ya bazen
Yıllara meydan okumuş,yaşamışlığın
Alnında çizgilerle yoğrulmuş
Resimler vardır ya…
Duvarın bir köşesinde unutulmuş
Renkleri silinmiş resimler.
Kazımıştı belki
Lise sevdası ağaçlara isim misali seni…
Silmeyecekti yemin olsun.
Lütuf diye bilirken onu
Hediyelerin en güzeli diye bilirken,
Yalnızlığına çare diye anarken,
Boşluğuna su diye sezerken,
Gidiverdiyse…
Bir ağlayış bıraktıysa arkada.
Bir yemin, bir hayali kalmışsa….
İşte….! ! !
O zaman silmek gelmiştir
Kazınmışlığın resmini.
Dönmez. Bilir artık…
Bu sevda tozlu raflarda
Silinmeyecek ama kimse de anlamayacak
Öyle bişey
Güle güle …….
Yaşadığın yılların pişmanlığıyla,
Avun sen.
Mutluluğa kapat kendini.
Hoşça kal Sevdam….