Kazım Özdemır Şiirleri - Şair Kazım Özdemır

Gülü severim evgili gül,
Ağlamak yerine sevinçle gül
Sen hem çiçeksin, hem gül
Her zaman içtenlikle gül..

Gülmek güzelleştirir insanı

Gul û kulîlk, sosin û beybûnên min li devê çeman
Mêrg û çîman, bax û bostanên min li deşt û banîyan Berfa zozanên mim avên cemidî dertîne ji kanîyan
Wek bûka xemilandî kesk û sor û zer ezim ey can

Bin erda min dewlemend e, kanîyên cewherê niftan
Ser axa min wek zêr e her derman heye bo miletan

Mevsimler gelip geçer
Farkına varılmaz gelir hazan
Geleceği olaylar seçer
Yaşadığın bahar değildir, hazan.

Huzurlu olmazsa eğer insan

Mevla yazdığı kader bahtını
Yeniden yazdı, unutmadı ahtını
Değiştirdi mekanını, tahtını
Bundan sonra hayat güzldir Fadime..

Dünyası cennet gibi güzelleşecek

Tu sixtekarî, xayînî, ji min ra dibêjî 'bira'
İnkarîya min dikî, didî ber kuçik û kevira
Heq û hiqûq nasnakî, xiraptirî ji gawira
Ma ev biratî ye, tu hakimî û ez wekî êsîra

Radibî, rûtinî, ji devê te kêm nabî wekhevî

Kî dizane niha tu li kijan welatî?
Li welatê xerîbîyê tu nizanî çi dikî
Ji welatê xwe, dost û yara xwe dûr ketî
Di nav xeman, hisretan da gelo çibikî?

Bîyanî zor e ez ji welatê xwe dûr ket im

Hüzün sevene, sevilene kesinlikle uymaz
Suskunluk hüzünü ortadan kaldırmaz
Sevgidir senin, sevmemekle uyuşmaz
Seveni,,hayranı var, ama o, onu bulmaz

Usandırdı sevgili, kazandırdı sevgi

Artık evlatlar babasız, babalar da evlatsız kalmasın,
Analar dövünüp yüzünü başnı yolamasın
Kimse babasız, kimse evlatsız kalmasın,
Kimse kimsenin soyunu kazmasın

Bitsin bu acı, kine son verilsin

Zarok bê malbat û ziman nabe
Malbat dibistane, zarok pê şîyar dibe
Zimanê dayîkê di vê dibistanê da bi şan dibe
Dema zimanê xwe fêr bê, êdî winda nabe.

Kesên xwedî li zimanê xwe derkeve,

Saçlar dert ve üzüntüden ağardı
Yürek, kavuşma sevdasından yandı
Özgürlüğe, barışa kavuşurum sandı
Ne yazıkki bu güne kadar aldandı

Tüm haksızlıklara karşı dayandı