Kazım KOYUNCU'YA Şiiri - Abdullah Oral

Ne göçebe ne mülteci
Nede iltica edecek ülke arayan
Bir martı sürüsü kanatlandı uzaklardan
Suların şaşkınlığına düşer yaralı bir yürek

İşlevine devam ediyor sonsuz devinim yasaları.
kendi içinde dağılan değişimlerin.

hey kaldırımların çileli yolcusu
yarlı vurulmuş sokaklarından
daha kaç kazım koyuncu geçecek

ansızın alevlenir Karadeniz sularında
dövünen umut
suskunluğumun dili olur kanar yıkılır,
yağmur lekeleri çocukluğumun.

ey yaşamın patikasından sıyrılıp gelen
yamaçlarıma imge çiseleyen
çiğ yağmurları, sevgi üstüne.
gayrı martıların ağıt yakar umut üstüne
sevda üstüne.
Ölümün serseri sarhoşluğunda,

Islak gözler karşılamıyor gayrı sabahı
Uzatıyorum elimi bir yıldız kayıyor
Sessizce parmaklarımdan

Dönüşsüz son seferi kazım,ın balıkçı teknesinde
Yelkenler çekildi acıların dindiği yere.
Gök nerede başlar? nerede biter bilinmez
Ölü bir gezegene yollanmış koyuncu...
Güle güle dağlarımın türkü dili, yüreğimiz seninle…

25 HAZİRAN 2005