Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Türkiye iyi bir çevreciyi, doğa dostunu, mükemmel bir müzik adamını ve devrimci yurttaşını kaybetti...O kısa hayatına çok büyük mücadeleler yerleştirdi, boş mücadeleler değildi mücadelesi hep insanlık adınaydı...Genç yaşta gidişi yürekleri yaktı...Anıları önünde saygıyla eğiliyorum Kazım Koyuncu'nun ve onun izinden gidenlerin...Güzel şiir ile değerli insanı anmamıza vesile olan size de sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum tam puanımla yüreğinizi selamlıyorum...Saygılar...
Sen ki! ...
Hüznün türkülerini çığırıp
İçine akıtırken acılarını
Varsıl ile yoksul
Ezen ile ezilenin
Kavgasında hep taraftın.
Çukurovanın yoksul marabası
Yatağının hırçın bir çevrecisi
Munzur da bir kürt insanı
Hemşin de fırtına deresi
Meksika da topraksız köylü
Fellucenin tutuklusu
Çernobilin mağduruyken
Genç yaşında şifresini çözdüğün
Hayatın kendisi kadar gerçektin. ......
İşte bu yüzden gereksinim yoktur ''birileri''nin isim bağışına...o ''birileri'' ki zaten meydanlarda hep halkı ezmeye sindirmeye çalışmışlardır....sevgiler
Varsın engellesinler adının
Hopa da bir kültür merkezine verilmesini
Yüreklerine kazımışsa yurttaşlar seni
Boşver,
Kover gitsin
Yel kayadan ne alır?
Adı yüreklere kazınmış bir insanın adını verseler ne vermeseler ne bir sokağa... O göçüp gitsede bu dünyadan sesi her duyulduğunda titreyecektir sevenlerinin yüreği... Bir büyük insan olarak anılacaktır...
Mükemmel yazmışsınız Aydın bey... Kutluyorum...
Yüreklerine kazımışsa yurttaşlar seni
Boşver,
kover gitsin
Yel kayadan ne alır?
Yüreğinize sağlık Aydın bey.Vefalı bir dostsunuz belli.Böylesi güzel,içten samimi duyguları dostunuzun ardından dile getirdiğinize göre.
Sevgili Kazım Koyuncu'ya Allah'tan rahmet,yakınlarına sabır diliyorum.
Tam puanım panonuzda.
Her şey güzel gönlünüzce olsun.
merhaba sayın Aydın Güler Bey,
birinin anısına, ama içinden dersler çıkarılmasını gerektirecek ortamların, olayların, nihayetinde de fikirlerin..
çalışmalarınızda başarılar dilerim.
saygılarımla. selamlarla.
antoloji.com/orhan_tiryakioglu
SEVERİM KAZIMIN MÜZİĞİNİ VE HALA ÖLDÜĞÜNE İNANAMAYANLARDANIM YÜREĞİNİZE SAĞLIK ŞAİRİM TAM PUAN SAYGILAR
Değerli dost ben Kazım Koyuncuyu tanımıyordum. Sadece adını birkaç kez duymuştum. Bugün TV de gördüm ölüm yıldönümü olsa gerek. Ama şiirinizden onun emekçilerin bir sesi olduğunu anladım. Teşekkürler bu şiir için.
..............
İnsanlığın uzunca serüveninde
Otuzlu yaşlarının izini sürerken
Yitirip yüreklerimiz de sakladıklarımıza
Kendini de zamansız katıp
Kavganı ödünç vererek alanlara
Selviler gibi ayakta ve dimdik
Hayata dair ne varsa anlamlar yükleyip
Muhalif müziğinle tarihe şerh koyarak
Göçüp gittin bu yaşamdan
Karadenizin özgür yaylalarına
Her dilden kardeş türküleriyle
Horon a durmak için uşaklarla
Tıpkı öteki dostların gibi
Sessiz
Ve de
Sitemsiz....
Kayalar söylemlerden ne anlasın? Bilmez ki yeşertmeyi boy vermeyi.Barındırması için onca güzel şeyi,binlerce yıl geçmesi gerekir.Un ufak olsun,becerebilsin toprak olmayı. Bağrında besleyebilsin sevgiyi..... Gerçeğimiz maalesef...daha çok işimiz var daha çok... Becerebilirsek bir gün insan olmayı,sevebilirsek yürekten işte o zaman....Çok duygulu, oldukça anlamlı
bir çalışma bir çalışma okudum kaleminizden.Kutluyorum.Tam puan.
duyarlı yüreğinize selam olsun.........
söyleyecek çok şey var,söyleyecek çok şeyi varken aramızdan ayrılıp giden değerimiz için........
anısına saygılarımla........
yüreğimden alkışlarla kutluyorum sizi saygılarımla
Duyarlı yüreğinize sağlık böylesi değerli bir insana şiir yazmak kutluyorum sizi o bizlerin yüreğimizin sultanı oldu artık mekanı cennet olsun..
sevgi saygılar
Bu şiir ile ilgili 50 tane yorum bulunmakta