BENİ BENİ
Sevdanın ateşi bilki küllenmez
Yakıp da kavurur kor beni beni
Gurbet ellerinden belki gelinmez
Kaldır kollarını sar beni beni
BENİM
Gençlik elden gidiyor yaşam eşi bulunmaz
Herşeyde mana vardır işin sırrı sorulmaz
Yaşanan yaşanmıştır asla kilit vurulmaz
Ben kendimi kandırdım artık işim zor benim
BENİM SEVDİĞİM
alnında parlayan kekülün telleri
sıcacık küçücük kınalı elleri
yanaklar al al mis kokuyor tenleri
kaşın altından süzer benim sevdiğim
BENİ YAR
bu umutsuz sevdam inan beni yakıyor
geceden sabaha hayallerin akıyor
nefes alamıyorum can tenden çıkıyor
Can olupda bir kere sarsana beni yar
BIRAKTIN
Bakışın ay bana gülüşün güneş olsa
Bülbül idim gülünde dal mı bıraktın
Sel olan gözyaşım denizlere eş olsa
Boğuluyorum binecek sal mı bıraktın
BİTANEM
dumanlar sarmış yine dağlar başını
Kimse silmez benim gözümün yaşını
Mecnun anlamamış bak gönül işini
Hasretin müebbetim oldu bitanem
BULAMADIM
Nizam-ı alemde menzile doğru
Varmak istedim de iz bulamadım
Dağ tepeyi çıktım tenzile doğru
ÇANAKKALE
Çanakkalede bir yer dediler gelibolu
Sanmayınki sahipsiz orada anadolu
Toplanmışda gelmiş yedi düvelden düşman
ÇOK UZAK
Bölük bölük efkarım gecelere çöküyor
Sevda yalnızlığına ne şafaklar söküyor
Umut çiçekleri bak yaprakları döküyor
Bana yazlar çok uzak baharlarım kış oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!