Kazık Destanı Şiiri - Necati Ocakcı

Kazık deyip geçmeyin ha
Yağlısı var, yağsızı var
Aman gülüp, geçmeyin ha
Boylusu var, boysuzu var.

Denk getirdi, bil vesile
Kadîm dostum, yaptı hile
Kazıkladı, bile- bile
Yük götürmez, sızısı var.

Budak- budak, döşenmişler
Pusatlanıp, kuşanmışlar
İpten, saptan boşanmışlar
Bağlısı var, bağsızı var.

Heybemizde, yoktur azık
Yüreğimiz, hepten ezik
Çaptan düşmüş, eski kazık
Çağlısı var, çağsızı var.

Manav Süllü, kasap Bekir
Bakkal Osman, berber Şakir
Dinlemezler, zengin fakir
Dağlısı var, dağsızı var.

Nöbet tutar, çalım satar
Sosyetede, kırk gün yatar
Şapka giyip, rozet takar
Soylusu var, soysuzu var.

Giyim kuşam, süsleniriz
Kazıklarla, besleniriz
Ah vah eder, içleniriz
Arlısı var, arsızı var.

Tanımazlar kenar, kıyı
Kazıkçıya, yetmez sayı
Boşa germez, okla yayı
Yaylısı var, yaysızı var.

Alışkanlık yapar bazen
Atlayana; derler sazan
Ayırmazlar, kızla kızan
Baylısı var, baysızı var.

Deniz, hava, hem karada
Siyasîler var sırada
Otururlar, Ankara’da
Sağlısı var, sağsızı var.

Akrabadır, kazıkla dost
Elden gider, döşekle post
Bağır, çağır, desen de höst
Vay’lısı var, vaysız’ı var.

Çevre olmuş, hepten bozuk
Nere baksan sivri kazık
Seyredenler; derler, yazık
Evlisi var, evsizi var.

Necati’yim, göçtüm köyden
Kazık yedim, birçok şeyden
Hem ağadan, hem de beyden
Köylüsü var, köysüzü var.