Birinden kazık yediğimizde “artık yeni sayfa açmanın vakti geldi” diyoruz
Kendimizi kandırıyoruz
Hatamızı düzeltmek yerine
Kaçarak kandırıyoruz kendimizi
Akıllanmaya uzak dünyadayız
Taşı çekmek yerine, takılmayı tercih ediyoruz
Neden izin veriyoruz kullanılmaya
İnsanların soytarısı olmayı çok mu seviyoruz?
Artık yeni sayfa açmıyoruz
Açtıkça acımız yenileniyor
Biz düzeldikçe, insanlar düzelmiyor
Çomak sokulmaya devam ediliyor
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!