Bıktık da usandık bu kazıklardan
Batmadık yer bırakmadı bu kazık!
Kazık çıktı hattâ şu azıklardan
Yatmadık yer bırakmadı bu kazık!
Sakınmak ne mümkün her bir cebinde
Her gün soframızda yemek kabında
Gece gündüz burnumuzun dibinde
Bitmedik yer bırakmadı bu kazık!
Göz dikip folluğa, yumurtalığa
Delik deşik edip tam ortalığa
İşi gücü vurur hep zartalığa
Atmadık yer bırakmadı bu kazık!
Altında, incide, takı küpede
Giyimde, kuşamda, aba kepede
Her zaman her yerde yüksek tepede
Ötmedik yer bırakmadı bu kazık!
Sivrilikle böbürlenip kabarıp
Gücü yettiğini alıp götürüp
Önüne geleni silip süpürüp
Yutmadık yer bırakmadı bu kazık!
09.12.2023/İst.
Kayıt Tarihi : 9.12.2023 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not: Bu eser Merhum Üstad Abdurrahim Karakoç’un “KAZIK” adlı eserine nazire olarak tarafımdan yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!