Kazı Kazan Şiiri - Sinan Akıncı

Elimi tut düşelim uçurumlardan
Yumuşacık pamuk tarlalarına
Havadayken unutalım
Başımızı ağrıtan anlamsız şeyleri

Sokul toprağa meydan okuyan kanatlarıma
Var mısın şiirlere destan sığdırmaya?
Selam ver güneşe doğrulan ayçiçeklerine
Ve geceden beslenen ateṣ böceklerine

Çöz hayatı yırtık sayfalardaki çengel bulmacalarda
Saklambaç oyna seni terketmeyen haylaz ruhunla
En dip noktalara at tohumunu
Ve zamanı geldi mi en yüksek zirvelerde yeṣer

Bilir misin bu sonsuz gökler
Bir gün bir çay kaşığına sığar ve erir gider
Önümüze servis edilmiş evren çorbası
Ona karabiber tuz ekmek bizlere kalmış

Hayat seni sınayacak tabi, ne sandın?
Çocuk olup her şeye gülmeye benzemez bu yolculuk
Yeri gelir lastikler patlar
Yeri gelir arabanı değiştirirsin

Uzun ince yollar bir boğa yılanı gibi
Dolanır boynuna ve nefessiz kalırsın
Birşeylerden medet umarsın
Üç öğün sevgiyle beslenip üç kere nefret kusarsın

Bu işler böyledir, aş ararsın gökten taş düşer
O yüzden tak kaskını ve koru kendini
Çevir çarkı son sürat, tam kuvvet
Hayat oyunu büyük bir kumar

Bakalım şans kimden yana
Pişeceğiz yana yana
Bu dev kazanda