Kazı Kazan Şiiri - Ersin Türkdoğan

Daha dün akşam bir yılandım
Deri değiştiriyordum
Beyaz güllerin üstünde
Diken ayrılıktan alınca gücünü
Bin pişmanlık kudretinde
Hızla uzaklaştım
Çok hızlı sürüne sürüne!
Yaprakta bıraktığım kan
Dikende kalan deri
Uslanmaz yinelerde
Bir kediyken kazınıp uğrunda verdiğim
Kim bilir kaç can
Yoruldum
Değilim; tekrar dirilmek peşinde
Duruldum
Yaralı ayı da öldü
Heybetinden çare yok
Kartal kanatlarımı sen yaktın
Sayılmaz damla söndüremedi
Alev kemiklerime varana kadar
Sen sanıyorsun ki bir ben gittim
Koca orman
Onca zaman
Bir sürü hayvan telef oldu nefretinde
Bir ben olsam onca kez
Dirilebilir miydim yine?
Son sigara yandı
Son yıldız kaydı
Bir umut daha kalır mı bilmem
Sondan sonra
Bir kez daha dirilebilir miyim?
Bir hakkım daha kaldı mı?
Son bir can
Son bir hayvan
Belki bir kez daha
Bu sefer söz son kez daha
Bırakırım bu ölümü
Şapkamın tavşanı olurum
Yâda abra kadavra