Kazı Şiiri - Yasin Mortaş

1
ve yılların arkasına kazı yapma zamanı gelmiştir

2
dere pınarından ısmarlanan bir bakraç su
rahmet dedemin dudağını bir kuzey ülkesi gibi yakardı
ve dualar soğuturdu yorgun adımların terini
çolak kollu dut ağaçları çağırırdı dedemi
sonra allanırdı şeker elması çocukların yanağında
dal uçları hazırlardı ölümü

çimenli sekiler soluğun daraldığı anlar
ve cevizin içimde kırılan sesleri
(benim ne dalga sesiyle uyandı sabahım
ne de martılar kanatlandı gökyüzüme
balıkçı teknesinin ezgisi hiç geçmedi buralardan)
içine akan çocuğun bahçesiydi küçük elimiz
ve çığlığımız toprak evlerin loşluğuna akardı

çoğalırken damarımda karlı suyu binboğanın
içime sıcacık anılar serpilirdi
ve erirken kışı içimde tatlı buselerin
dudaklarımdan kınalı keklik havalanır
tekrar gelir konardı usumun dallarına

asmaların gençleşmesi gerekir artık
ve gitmişizdir kazmalarla dağların göğsünü yarmaya
nasırlı günü taptaze gösterdiğimiz olmuştur
yaslamadan elemli gözlerimizi uykuya
aralanan kapının kıyısına bereket vurmuştur

uzleti suyun ince bileğinden çevirip
çelimsiz baharları da kopardınız benden
çekip aldınız gecemin yolcu yıldızını
bırakın feri kalsın gözlerimin bana

bir bayram yürekliliği kazanıyor sokaklar
tek kuruşsuz eller alnıma onur muştusu gibi
tekrarlanmaz uçmalarla ruhuma ivme kazandırır
ve şeker satıcıları iflas etmiştir bu gün

iç içe gönüllerin bir kapı vardiyası
bu kapı genişliğinin saf haritası
belleğimizde şekillenen sükunet zamanıdır

yokuşun zahmetliği alınan her sefer
anne sütünün helalığı boğazımda kokuyor

3
kül serpili caddelerde cesaret

vardiyalı bu nefesin bahtına ağ kuruldu
bir sigara günlüğü savuşturuldu dostum
bu gönül pazarda alışverişe sunuldu
bazen yakalandı bilmediği yönüne hayatın
ve yabancı seslerin atmosferine savruldu

bir simidi düşlerine yaklaştırarak ısırdığı iflas gecesi
küncü kokusunu içinde saklayan kimdi
bu sürgünlüğü kışın yüzünde avutan
ve şehrin asfaltını uzaklara ayarlayıp da
bir anda hasreti yüreğine taşıyan kimdi

sakız gibi yapışan sözlerin aptallaşan yüzü
seyyar aşıkların göğsünde hicranlı tebessüm
ve sokağı kemiren azı dişli bir çocuğun
kısık sesli satışları ağlamayla ödeştiği gün

(kış’94)