Kazancı'm Şiiri - Hayrettin Demirtaş

KAZANCI’M
Sende açtım bu dünyaya gözümü
Semanı seyretmek başka Kazancı’m
Felek sende yokuş etti düzümü
Öfkem bile yoldur sende Kazancı’m
Çok seğirttim dağın taşın koymadım
Ilgıt ılgıt seherine doymadım
Ne zorluklar gördüm senden caymadım
Gönlüm kuş eyledin ufka Kazancı’m
Dayamışsın sırtın Toroslarına
Kötü söz desem de gitmez zoruna
Nice yollar kat ederim uğruna
Al da beni bas bağrına Kazancı’m
Doğal bir parksın sen ne gerek parka
Toros’un sırması savrulur ufka
Benzersin hasedi ezen bir çarka
Zalimi görünce arka Kazancı’m
Aybaham’ın serin buz gibi suyu
Güzellerin başka, selvidir boyu
Oğuzlardan gelir asildir soyu
Şöyle al da kondur köşke Kazancı’m
Misgi amber buram buram kekiğin
Seher vakti ötüşüyor kekliğin
Her derdime deva tuzun, ekmeğin
Hıtay’da bir rüya ülke Kazancı’m
Çok küçükten aldın yükü dalına
Gurbet düştü Ermenek’te yoluna
Öksüzmüşüm gibi alıp koluna
Şefkat ile sar sarmala Kazancı’m
Yaz gelince serin ettin dağını
Gönüllere ördün sevgi ağını
Ana ocağını yar kucağını
Sevgin ile öreceğiz Kazancı’m
Çıktım Körkuyu’na elimde azık
Popas’ı görmezsen yazıktır, yazık
Sümbülün, nergisin gülden de nazik
Daldırdın bizleri meşke Kazancı’m
Yolların yokuştur, zordur gidişler
Omuz zoru ile görülür işler
Erken avlu atar ağızda dişler
Felek dergahında hırka Kazancı’m
Hayrettin’im uzun etme sözünü
Üç yüz yıl geçse de koru özünü
Kulun toprak doyuruyor gözünü
Varsın ya! Meyletmem mülke Kazancı’m