Kazan Kazana Şiiri - Enver Artuç

Gurbetin kahrını çekenler bilir
Bugün moralimi bozan bozana
Güvendiğim dostlar düşmanmış meğer
Arkadan kuyumu kazan kazana

İçimde sızım var canımdan bıktım
Kime dost dediysem bir ışık yaktım
Yüzüme gülenin peşinden aktım
Divana gönlümü üzen üzene

Hayatında yalnız kalsın diyerek
Değmeyin cefasın bulsun diyerek
Sefil yaşayarak ölsün diyerek
Çile ipliğini dizen dizene

Enver bu dünyadan göçtü gidiyor
Gülen yüzlerini astı gidiyor
Acı poyraz gibi esti gidiyor
Yel olup üstüme tozan tozana