Kazak Ve Koku Şiiri - Ali Ersin

Kırmızı hırkası artık yoktu Yaz gelmişti ve o çoktan kışlıkların arasına konulmuştu. Asıl koyan kazakla girendi kışlıkların arasına: koku ve azim, inanç ve güç, sıcaklık ve tanrı. Merdivenden düşmüş bir ilah gibiydi artık Bazen kim olduğunu iyi hatırlatıyordu Ama kanını emenler vardı ve o kanını koruyamıyord Içinde koskoca babaca sevilmeyi anaca öpülmeyi ve sevdiğince sarılmayı bekleyen bir çocuk taşıyordu. Çocuğu görmüyorlardı daha kötüsü artık o da görmüyordu