Kazablanka Şiiri - Elif Bakdım

Kazablanka,Fas'ta bir şehir.
1942'den kalma bir film.
Siyah-beyaz sahneler içinde;
Siyah-beyaz duygular...
Rick's Cafe Americain'de bir adam.
Gizemli tavırlar,gizemli konuşmalar...
Rick tarafsız,kendi halinde;
Etliye sütlüye karışmaz tipik bir Amerikan.
Ve dünyada o kadar bar dururken
Rick'inkine gelen Ilsa.
Sonra geçmişten sahneler,hatıralar...
Güzel geçen günler,Rick'le Ilsa arasında.
Bir terkediliş,nedeni bilinmeyen;
Efkarlı sigara dumanlarının sebebi.
Ilsa'yı gören Rick'in ayakta durma çabası,
Ve ondan sonra yaşananlar,diyaloglar...
Rick'in Ilsa'yı unutamadığı belli.
Her şeyi hatırlıyor;Paris'teki o günü de,
Almanlar gri giymişti,Ilsa'ysa mavi.
Ilsa kendini ifade etmeye çalışıyor.
Nedenleri vardı onun çünkü kendine göre.
Sam'den o şarkıyı çalmasını istiyor:
"As Time Goes By"
Zamanla Victor gözüküyor.
Almanlara karşı bir direnişin lideri.
Rick,Ilsa,Victor arasında bir çekişme...
Victor'un Amerika'ya gitmesi gerek,
Ilsa'nın da ona destek olması.
Tek eksik yaralı Rick'in yardımı.
Sisler içinde bir gece,bir sahne.
Rick sonunda anladı gerçek amacını.
Ve buruk geçen birkaç saniye,
Rick'le Ilsa'nın hüzünlü bakışları.
İşte uçak yol aldı meçhule...
Gerçekten bir başyapıt.
Ve o güzel melodi:"As Time Goes By"
Ama daha derinde bu filmin anlamı.
Ne Ingrıd Bergman'ın buğulu bakışlarında
Ne de Rick'in yeni kazandığı dostlukta.
Alman marşına karşı Fransız marşı.
La Marseillaise duyguyla okunduğunda
Ortaya çıkan özgürlük mesajı.
Peki onlar ne arıyordu Kazablanka'da?
Rick'in,Victor'un,Ilsa'nın,Renault'un
Verdikleri mücadele niçin Fas'ta?
Demek ki onlar kendilerini tanıyordu
Ama Faslılar bihaberdi bundan.
Yine de onu çal Sam,onu çal:
"As Time Goes By"
Zaman geçip gitsin,olsun olanlar.
Onlar marşlarını coşkuyla haykırırken,
Biz duruyoruz olduğumuz yerde.
15 yılı değil,95 yılı karşılarken,
Granit bünyeli nesil hala yerinde.
Faslılar gibi olanı biteni anlamıyor.
Kapalı ilerlemeye,bilime,gelişime.
O kadar önemli şey dururken,
Neme lazım diye bir hedef çizmiş kendine.
Artık kimse tarihiyle bile övünmüyor ki
Kendi yazsın yenisini,asra bıraksın izini.
Şerefini unutmuş,sade adını bile anamaz.
O yüzden kanat da takıp uçamaz.
Ot gibi biterken yerden,utanır geçmişinden.
Öylesine uzak muhtaç olduğu kudretten.
Yine de onu çal Sam,onu çal:
"As Time Goes By"
Nasıl olsa başka bir ses çıkmaz oldu ağızlardan.
Kime ne ki hilalin çehresini çatmasından.