Dostluğu cüzdandan paradan değil,
İçten gelen muhabbetten anlarsın.
O denizler çok derindir dalma hiç,
Kaza kaderi Tebbet’ten anlarsın.
Yiğitle köpeği kılından değil,
Üstündeki pireden, bitten anlarsın.
İnsanları kıyafetten hiç değil,
Anadan emdiği sütten anlarsın.
Vefayı ve sadakati ne garip,
İyesin dişleyen itten anlarsın.
Kim ne yapmış ne yapacak görmeğe,
Önünde bak, memleketten anlarsın.
Dualar yere mi göğe mi gider?
Ülkedeki bereketten anlarsın.
İmanla küfürde kararsız isen,
Ne Allahtan ne de puttan anlarsın.
İnsan sarrafıyım, deme boşuna,
Ne bakırdan ne yakuttan anlarsın.
Süvarinin kim ve neci olduğun
Altında bindiği attan anlarsın.
Birisi Arapça bilirim derse,
Ağzındaki dat ve sattan anlarsın.
Mahi her güleni dostun zannetme!
Sana sunduğu fırsattan anlarsın.
Kayıt Tarihi : 18.2.2013 21:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!