Kaza-ı Şiiri - Rengin Özesmi

KAZA-I
bir kış sabahı
bir kalabalık
caddede..

bir düş..
bir ölüm gelir dayanır
kapınıza DAYANIR
bir araba kazasında..
Kukla sürücüler..
sanki bir pencere denize açıldı
güneş denize düştü
güneşimiz söndü kızım
dedi BABAM

sinirlerim bozuk konuşma
konuş konuşma konuş
hiç bir şeyi
hiç bir şeye bağlama
dondurucu sessizliğine çekil dur
konuşma
o kadın ANNEM
saçlarını topladı ve gitti
bitti..

en zalim düş kendimin-miş
anılar uyansın uyusun uyansın
uyuşuk düşler uyansın
yutucu unutkan toprak uyansın
kısır hayatlar uyansın
deli-YİM
sağanak düşler GİBİ
yağmur yağsın başıma
bana bu yağmuru ilk verişin
ilk verişin..

hangi ‘’an’’da saklanıyorSUN ANNE

döndüğümüz gün sonu
ne konuşabildim
ne diriydim
ne ölüydüm
sanki tutuldum kaybetti sesim

üç çizgi göz
ve değnekli o deli adam
anahtar deliğinden bana baktılar

o boş kağıt beni bekledi
o boş beyaz kağıda şiir düşmedi..
-----------------------------
Rengin Özesmi