KAZ DAĞLARI YANIYOR
Bir zamanlar geçerken, bıraktığımız, Aşk kıvılcımları…
Hasretten yanıp tutuşmuş… Kaz Dağları yanıyor…
Çanakkale dönüşü, kalmış ki iki kolejlinin aşk sancıları,
Kaz Dağları yanarken, benim bağrım kanıyor ha kanıyor.
Hangi cani yaktıysa, o da yansın, ciğerden ve yürekten,
Nasıl büyülemişti aşağıdaki deniz, ve görünen o ada…
Çay içerken keyifle, konumuz; bir sandal ile iki kürekten,
Hani ağaç kesen kadın felç olmuş, ölmüşmüydü sonrada?
Yürek Yağmur o günü, o anı çok arıyor… İnan ki çok arıyor
Keşkeler, pişmanlıklar şimdi neye yarıyor, söyle neye yarıyor,
Kaz Dağlar yanıyor… Kaz Dağları yanıyor… Yazık çok yazık!
Ey Biricik sevdiğim, benim de bağrım yanıyor, bağrım kanıyor.
Adanasız, 10.08.16 – 03.56 Y.Y.
Nebi ÜnlerKayıt Tarihi : 10.8.2016 04:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yürek Yağmur o günü, o anı çok arıyor… İnan ki çok arıyor Keşkeler, pişmanlıklar şimdi neye yarıyor, söyle neye yarıyor, Kaz Dağlar yanıyor… Kaz Dağları yanıyor… Yazık çok yazık! Ey Biricik sevdiğim, benim de bağrım yanıyor, bağrım kanıyor. Adanasız, 10.08.16 – 03.56 Y.Y.
TÜM YORUMLAR (2)