Kayserili Muhammed’in Sınıfta Unuttuklar ...

Çocuk, oldukça zeki notları da yüksekte,
Terbiye dersen iyi, aile hakikatte…

Baba, muhterem insan, anne tam saygıdeğer,
Tüm Kayseri’ye selam her şehrim sevgi değer…

Muhammed, henüz çocuk sekiz yaşlarında var,
Kalem defter ne varsa hep unutacak kadar…

Biz, Kayserili, der onu sever sayarız,
Öğretmenleri dâhil şakacı davranırız…

Önemsemediğinden malı mülkü kaybolur,
Sahipsiz tüm eşyalar tamamıyla onundur…

Akşam eve giderken gocuğunu unutur,
Kalem, defter ve silgi çok kere kaybolmuştur…

Beslenme çantaları ona ait şeylerdir,
Her ne unutulmuşsa hep Kayserilinindir…

Kayseriliden kalan biriktikçe birikir,
Geri dönüp de almaz neyi varsa yitirir…

2 H’nin dolabı Kayserili içindir,
Onun unuttukları adeta sahipsizdir…

Alınmadığı zaman kayyuma devredilir,
Yani öğretmen alır bir yerlerde bekletir…

Veya babası gelir bu Kayserilinin, der,
Yahut annesi tanır apaçık bizden ister…

Ya da şahsım bu hâle bir bahane uydurur,
Bu senin malındı, der dengeyi oluşturur…

Çocuk, tanımam derse o onun geliridir,
Her eksik karşılanır ayar geliştirilir…

(2015)