Kays`ın Helakı Şiiri - Yavuz Baki Dicle

…
Bana biat etmeyenler bir çakıl taş ölümlüsü
Fırtınalar büyüdü içlerinde
Elleri tutmaz oldu
Gözleri görmez
Helakım bir halk duruluğunda

…
Çöllerde bir çift göz
Bana ait ama benden uzak
Yürek
Sıcaklık
Kavruluyorum, dilimde Leyla adı
Fırtınamın adı da leyla

…
Ve artık göç vakti
İman edenler; kalkın
Sen kays, helakın vaciptir
Sen kal
Dilinde Leyla tükenene kadar

…
Kum doldu içim
Şehirlerim göç etti
Konaklamaya yer yok
Her memlekette yabancıyım
Doğduğum yer
Büyüdüğüm yer
Yabancıyım
Kalamam buralarda

…
Anlamaz seni bu çöller,Leyla…
Helakın geldi ya kays
Kalk ayağa ve bak arkana
Bu fırtına sevdadan değil
Kavrulan, taşlaşan bedenler
Sen kal kays, sen kal

…
Beni kim anlar ki
Adında sevgi büyüttüğüm
Leylam
Anlamaz ki El-Tezidiyye kabilesi
Ne kadar dolu olduğumu
Leyla bile gelse beni tutamaz ki artık
Zaten helak oldum ya lut
Kalamam buralarda…