Kaynana Gelin Arada Oğul

       KAYNANA GELİN ARADA
                     OĞUL
Dünya yarısıdır,o iki kadın.
Birisi kaynana diğeri gelin.
Bir ömür barışık göremediğim.
Düşünerek anlam veremediğim.

Anlamaya çalışıyorum,                            
bu durumu doğrusu.
Her ikisindeki de analık duygusu.
Paylaşılamayan varlıksa;           Kaynananın yavrusu.
Ortak nokta değil onlar için,
yüzde ellisi.
Tamamına sahip olmak herbirinin arzusu.

Ah! Kaynana ne hayeller kurardı.
Bu alemde oğlu;
Onun için tek yardi.
Onu en iyi kendi anlardı.
Gelin el kızıydı,sadece yardı.

Haksız mı kaynana? Ne emekler vermiş.
Yirmi yirmi beş yaşa yavrucak,
kolay mı gelmiş.
Günde en az beş on bağlayıp çözmüş.
Emeği var.Çocuklukta,gençlikte.
Hasreti var;Askerlikte terhiste.
Hakkı var, bir celsede veremez geline.
Düşmek istemez,el kızının eline.

İkiside yanlış yaptı ilk başta.
Paylaşımda yüzde elli iyiydi.
Gelin kaynanadan daha diriydi.
Oğlan bölünmüştü artık,çünkü evliydi.
Gelinede vaadleri vardı.O çok belliydi.
Sahip olmak duygusu güçlü duygu.
Hele iki kişi aynı şeyi isterse.
Savaş gerekir sonsuza dek.
Yada biri pes diyecek.

İşte gelin kaynanada yaşanan bu.
Pes demez bunlar, çok çeker oğullar.
Oğullar zayıf duyguya sığınmak durumunda.
"Hem nalına,hem mıhına vurmak" durumunda.
İdare etmesi lazım her ikiside önemli.
Onları mutlu etmek için                                  kendisinden vermeli.
Biri geçmişten geliyor,diğeri geleceğim.
Her ikisinede sevgimi göstereceğim.

Ah! Gelinim, oğlumun mürveti.
Bilir misin?
Büyütürken çektiğim o zahmeti.
Çok şey istemiyorum senden.
Var kabul et yeter,
Esirgeme hürmeti benden.

                              09.01.2006
                               Fikri Avşar