Kaynana Şiiri - Cemile Eyrik

Kaynana
Kara kış oldu yazım
Boşuna söylemez sazım
Bir gün kötü söylemedi ağzım
Sende olursun kaynana…

Görünce yüreğin fırlar yerinden
Ekmeğini alıyorlar elinden.
Yaralıyorsun beni derinden
Sende olursun kaynana…

Ayrı ev ayrı ev, diye tutturmuşsun,
Ne var ne yok yutturmuşsun.
Sen kafanda planlar kurmuşsun
Sende olursun kaynana…

Gökten zenbille mi indi kocan?
Söyle kimdir senin hocan?
İlle kaynanasız mı olacan?
Sende olursun kaynana…

Ta ki evlenmeden kaynanam var demişsin
Bağışladım seni bir halt yemişsin.
Çekirdeği olmadan olur mu yemişin?
Sende olursun kaynana…

Bir kalemde kaynanayı silip geçersin,
Ne ektin ise onu biçersin
Büyük bir dert gibi gözyaşı dökersin.
Sende olursun kaynana…

Yıllar çabuk gelir geçer,
Sözlerin yüreğime olur hançer.
Pişman olursun ama iş işten geçer
Sende olursun kaynana…

Yollara baka baka, yanar yüreğim.
Tepsilerde soğudu kaldı böreğim.
Sana başka ne söz söyliyeyim.
Sende olursun kaynana…

Beklemekten usanmam,
Gelmese de gelmez sanmam
Ben gelişi güzel yanmam
Sende olursun kaynana…

İstemiyorsun özünden,
Yaşlar dökülür gözünden,
Anlamazsın şimdi sözümden,
Sende olursun kaynana…

İçin için ağlamışsın
Görmeden kin bağlamışsın,
Yaraladı beni bu davranışın
Sende olursun kaynana…
Sende olursun kaynana…
Cemile Eyrik