Kaynana Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Kaynana

Ne un alır ne şeker
Yemek ister baklava
Gelin kırar kafaya
Her gün iki oklava.

Paralarını yersin
Ona dersin kefere
Dırdırlarından öldü
Rahmet kayınpedere.

Aylığını alırsın,
Saklarsın köşe bucak
Gelininden sevgiyi
Beklersin kucak kucak.

Gizli gizli içersin
İneğin sütlerini,
Konu komşuya anlat
Düzmece dertlerini.

Tuzu,yağı gizlersin,
Çeşit yemek istersin
Oğlunu görür görmez
Kulağına üflersin.

Evi kirlet, karıştır
Suçu yükle geline
Oğlun eve gelince
Arı konar diline.

Bir Yıl çocuk olmadı
Kısır diye yaymışsın
Üç yıl sonra adını
Kedi diye koymuşsun.

Yapınca suç sayılır
Yapmayınca kabahat
Gelinler bu dünyada
Etmeyecek mi rahat?

Göremezsin gelini
Oğlunu kıskanırsın
Ne desek fayda vermez
Mezarda uslanırsın.

Bir gün kendi kendine
Düşünüp sormadın mı?
Kaynana mı doğmuşsun?
Sen gelin olmadın mı?

Her daim tuzun kuru,
İnsaf değmedi sana.
Zulmü meslek edinmek
Yakışır mı insana?

Kaynana derdin büyük
İlaç yoktur yaşına.
Kocanı beğenmezdin
Şimdi vurdu başına.

Mustafa Hoşoğlu
17.06.2012