Yaşadın bunca sene
Olamadın bir ana
Doğurduğun çocuklar
Savrulmuşlar her yana.
Hep çekmişler eziyet.
Veremedin onlara.
Sevgi dolu hissiyet.
Her zaman ağlamayı
Sanırsın bir meziyet.
Timsahlar da hep ağlar,
Yerlerken yavrusunu.
Bencillik dolmuş kalbin.
Hep gözyaşı hep dırdır.
Rahat huzur yok oldu.
Verdin hep tedirginlik.
Sende var olmalıydı
Şefkat Sevgi zenginlik.
Değirmen taşı gibi,
Dönerken etrafında.
Sevdiklerin un oldu,
İki taş arasında.
Çöl ortasında kalmış
Yapraksız kuru ağaç.
Yalvar yakar Allaha,
Sevgiye oldun muhtaç.
Olmalıydın daima
Hakikatli bir ana.
baş tacımız olurdun.
Sevenlerin yan yana.
Yazılan bu gerçekler.
Asla üzmesin seni.
Kalan son demlerini
Yaşarsan sevgi dolu.
Toprağa girsen dahi.
Yaşarsın kalbimizde.
İskenderun; 26 Ekim 2009
Tayfur IşıkoğluKayıt Tarihi : 26.10.2009 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şu an yaşamının son demini yaşayan aile büyüğümüz kaynama ithaf ediyorum. İsterdik ki her zaman başımızın tacı olaydın. Bizler de sayende Hem Kral olurduk belki de Kraliçe.
TÜM YORUMLAR (1)