Kaynağında Ayrıydı Sular Şiiri - Ercan C ...

Sular ayrıydı kendi kanyağında
Kendi yolunda akardı
Tatlı
Tuzlu
Bulanık
Ve safça
Durmak yok artık
Her şey orta yerde,

Küçücük bir fidan
Yolunu çizmiş suyun başında
Yara alır
Yeniden başlarken
Damar damar,
Damardan damara
Filiz vermeye...

Arefesi midir, nedir?
Karanlıkların karanlığa gömülmesi.
Her fidan ayrı ayrı
Ve de kendi tadında
Kendine has kuralları ile
Arıtıp içerken suyu
Damarlarından dallarına taşır
Doğası toprağı tutar,
Toprak onu tutar,
Bugünde saklı dünün
Yarını tuttuğu gibi.

Değil insan kamburu
İnsanlığın
Kısaca
Toprağın urundaki kara leke
Denk düşerken
Karanlık zamanlara.

Darbelenir fidan
Darbelenir, karanlık çağlardan beri
Karanlık yüzlerin elinde
Darbelenirde durur mu sanki
O bir fidan
Toprağı tutan köklerinin üstünde,

Yetiştirdin mi bir tanecik olsun
Nasıl da yüklenir damarına
Baktın mı
Filiz filiz, filizlenmesine
O toprağa kök salan damarlarından
Filizlenip güneşi aramasına
Filizinin güneşi bulmasına
Dal dal çiçeklenip güneşe
Selam durmasına...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)