evren hepimize kayıtsız şartsız sunulmuş da
biz parsellemişiz varolanı,
madde ve mana duvarlarımızla.
ve kalakalmışız bitmez sorgularımızla
sınırlarımız denli sıkışmış ve tutsak,
sınırlarımız denli mutsuz ve isyanlarda.
ayrı hissetmek iken korkunun kaynağı
bütünleşmekten korkmuşuz, nedense.
egonun çığlığı kükremiş her yakınlaşmada
ve savrulmuşuz uzaklara aniden,
uzaklaşmışız, ‘onlar’ sandığımız kendimizden.
ve parça parça büyümüş yalnızlıklar
ikili ayrımlarla çoğalmış ayrılıklar, acılar.
oysa öyle olası, hatta kolay ki
çirkini güzel kılmak yürekte.
saf bir niyet ve anlık bir seçim yeter
bütünsel sevginin bilgeliğinde.
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 07:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!