Kayıtsız Şiiri - Derya Kızılgöz

Uyandım ansızın
Vakit öğleden sonra, akşama yakın
Bekleme salonu olmayan yazıhanenin
Önünde durmuş
Vasıta bekliyorum

Günün son ışıklarıyla yıkanan
Kavakların yaprakları
Işıl ışıl
Kaptırmış usunu esintiye
Pır pır
Ve bir kırlangıç kuşu
Kanat gererek
Battı çıktı göğe doğru

Çatılara tünemiş kaya güvercinleri
Yerlerde çer çöp
Umarsızca atılmış
Açıldı kalbimin çift kapısı
Kanatlandı güzelliğine ötelerin

Bakışlarına ırmaklar kondurmuş
Çocuklar geçtiler
Bin bir gül açmıştı yanaklarında
Bir ıslık tutturmuştu
Delikanlı
Elleri ceplerinde
Kaldırımlardan cayarak yürüyordu

Doya doya baktım etrafa
Soluduğum taze hevestir
Düşündüğüm her anın sarnıçlarında
Biriken sözlerin
Kurtulma isteği
Boğazımda düğümlendi

Çay içer misiniz diye sordu
Yazıhanedeki gençten biri
Fazla gecikmez
Gelir dedi minibüs birazdan
O vakte kadar içersiniz

Sarışın yüzünde
Kızıllaşan kirpikler
Gün avuntusu taşır gibi gölgeli
Sıkılmış belli ki
Kapalı kalmaktan

Gecesi uzun bir dünyadan
Henüz geldim desem
Çayın rengi kaçar mı?
Nasıl da mis gibi koktu
Birden bire karşıma çıkacak
Tanıdık kimse yok
Ve herkes zaten
Tanıdık gibi

Tam karşıda kap kacakçıdan
Aldıkları öteberileri
Güneşin saçaklarına tutturmuş
Uzaklaşıyor iki kadın bir çocuk
Bilemedim çocuk hangisinin
Komşu çocuğudur belki

Çok severmiş insan insanı
Kapıyı çekip çıkınca sokağa
Bambaşka bir hava olurmuş sokakta
Biraz güven biraz umut varsa
Hürdür yaşam
Ne güzeldir, işlenmiş yaldızlı bir gökyüzü

Minibüs bekleyenler
Birer ikişer birikti
Limana yanaşan gemiler gibi
Az sonra bir dalga
Alıp götürecek hepimizi
Yaşanmamış okyanuslara açarcasına
Gidilmemiş düşlerin kıyılarına
Kaydı uykuda alınmış yılların bilincindeyim
Yaşadıklarım kadar
Yaşamadıklarım da bütün boyutlarıyla
Muamma
Ağız dolusu sustuğum
Her şeyden çılgınca
Mutluluğun, mutsuzluğun
Tellerine dokunmadan
Çalınan şarkıların
Ezberinden dökülüyorum
Soludukça

Bir an önce varmak istediğim o yer neresi
Gerginlikten yana esersiz
Kıpır kıpır içim
Çoktan fırlatılmış ok gibi
Coşkunluğun gideceği yerin
İlk yolcusu değilim
Ne de son

Işıklar
Pencerelerde
Esiri
Yansımalarda iken
Kelam vurdu yüzüme
Alıp kaçtım yüzümü
Nereye baktımsa
Ayandır yüzü
Kelam vurmuştu yüzüne
Alıp kaçmıştı yüzünü