Kayışına Bakınca Şiiri - Ozan Efe

kayışına bakınca korkudan kararıyor
mavilik gökyüzünde denizine doluşur
esen yelden erkinden bulutu yayışına
buluşur yağmur sonu güneşi maviliğe

kaklık arayıp suna dudağımıza tadın
türkülere resimli rengarengine canlı
adın sormalı şimdi güne saklı kalınsa
söylemenize bakın gerek yok ürkülere

kararır ayla gönül güze düşesi hüzün
açığa kalanı vur sadakasından verip
barış riskine uyar neden deme sararır
derip gonca gülleri saati raconu gör

değse elin göğüne yıldızlarla kırpışır
yanakları kızarır yüreğine hoplarken
çırpışır seslerine geceyi yırtan kuşlar
ağıtlar oluşunca kahrında sunakları

ayrılığın üstüne kurulan sen değilsin
gözlerinde dökülür inci tanelerinden
aldırış etmiyordu korkutur sayrılığın
hanelerinden çıkar erkence sabahına

avucunda tutsaydı fırtına öncesinde
dolup aya düşünce ozan efem kışına
güncesinde tazecik anılar tüter yine
başlayabilseydi ah gönlüne yüke solup

210612denizligülceçaprazlama