Kayısı Çiçeği Şiiri - Cevriye Aar

Kayısı ağacının altında kalmaktı düşüm,
Kollarımda bir kedi, kendimi görürüm.

Ben onu sevdikçe uyanıyordu,
Direniyordu uykuya.
Hoşuna gitmişti benim ilgim,
Veya içimde hissettiklerim.

Kayısı ağacı çiçek açmış;
Beyaza çalınmış mor rengi yaprakları.
Etrafımda dönüyor, eski anıların hatıraları.

Burda kalmaktı amacım.
İçimde saklayamadıklarım;
Gözlerimin parıltısıydı acılarım.

Çicekler konuşuyor sanki benimle.
Onlarında var mıydı dertleri?
Düşünürüm kendimce.

Tutamadı kendini;
Gözyaşlarını kollarımdaki kedi.
İçindeki öfkenin, üzüntünün belirtisi.
Ağlıyordu kedicik.
Hiç mi ilgi görmedi?
Hiç mi sevmediler onu?

Dinliyorum kediyi
Kimseye söyleyemediklerini
Dertlerini, kederlerini
Üzüntüsünü yaşıyoruz birlikte
Ve sadece biz varız.
Serin bir günde, kayısı çiceklerinin içinde.