Kayıptı Aşk Aslında.... Şiiri - Elif Buğaz

Kimse Kerem olamaz Aslı’sı
Mecnun olamaz Leyla’sı için
Kimse kimse eskiler gibi olamıyor
Sevginin adı kalmış sadece o da sahte
Sevginin tanımı kalmış çook çok eskilerde
Sevmek emek harcamaktır
Sevmek bağlanmaktır
Sevmek sevdiğinin ufacık bir mimik hareketiyle mutlu olmaktır
Şimdiler de yaşananlar sevgi değil sevdadan değil
Aşk kalmamış yalanlar aşkın etrafını sarmış
Mutluluk veremez olmuş aynı hislerle atması kalplerin
Aşkı dudaklarda tanımışlar yanılmışlardı oysa
Aşk kalpteydi gizliydi bilinmezdi
Göremezdin bilemezdin ama hissederdin
Konuşurken kalp atışlarının ritmi değişirdi
Yazarken heyecandan kelimeleri harflerden mahrum ederdin
Yüzünde anlamlandıramadığın bir gülümsemeyle dolaşırdın
Sevmek tek kelimesine ömür vermekti
Aşk o tek kelimeyi söylemeden hissetmekti hissettirmekti
Aşk güvenmekti her harfine sorgusuz sualsizce
Aşk güvenmeyi denemekti bazısı için sadece
Sorgulayarak ama inanarak

Görmeden sevebilmenin güzelliğini yaşamaktı
Aşk bir Ama’nın gökyüzünü sevmesi gibi olmalıydı
Gördüğü tek şey karanlık ama sevebildiği sevmeyi denediği yine karanlık….
Aşk saf olandı şimdilerde bulunamayan
Kaybolmuş olan küsmüş olan
Anlamına başka anlamlar yüklenmiş
Kendi benliği kaybetmesi istenmiş olandı
Ama aşk kendi benliğini kaybetmek yerine kaybolmayı yeğledi
Yerini yalan aldı ve herkes o yalanların aşk olduğuna inandı….
Aşk eskide, saklıda, en saf olan duygularda kalmıştı oysa
Yerine alanları izledi sadece…
Bir daha dönmedi dönemedi
Gerçek aşkı arayan ve bulamayanlara üzülse de dönmeye cesaret edemedi
Çünkü tekrar kırılmayı benliğini kaybetmeyi göze alamamıştı…..

““Gerçek aşklar yalanların ardında kalmış ne görmeyi deneyen vardı onları ne anlamaya ulaşmaya çalışan çünkü gerçek aşka ulaşmak zor ve zahmetli ama yalan aşkların vereceği yalan mutluluklar daha kolay ulaşılandı daha zahmetsiz daha gösterişli olunandı ””