Yağmur, toprağa karışmaz insandan önce İstanbul’da
Hiç bir şey insandan önce hareket etmez
Dişi kentin sancılı yokuşlarına aldırmadan vurursun ayaklarını,
Bileylenir tüm bakışlar...
Mevsim, toprağa karışmaz insandan önce İstanbul’da
Bazen yaşlı bir teyze olur canayakın, bazen bir fahişe gibi gözleri fettan
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
