Kayıp Zamanlar Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Söz sükuta döndü sessizlikte
Sessizlik öğretiyor acıtarak göz çekişinle
Dilin dolanıp kelimeler çıkmazken
Darmadağın kalıyorsun kaybetmişlikle
Silkelenmek zor
Ya dokunursa içinden kaçan duyguya
Ya duygudan geçerken aşk farkına vardırırsa
Vurgun yemiş halde kalırsın okyanuslarda

Alışkanlıklar batar önce kayıp zamanlardan
Her paylaşım içinden geçer gider günlerin
Özlediğin değilken belki birkaç hafta önce
Özlem nefessiz bırakır, soluduğun havayı elinden alır
Batar sol yanına ince ince kayıtsız bir bakış
Çare nerde aranır yada nerde yitirmişsin anlamsızdır
Hayat film şeridi yapar yaşanmışlıkları
Gözünden geçer de yanına yalnızlık kalır

Ağlasan olmaz, serde erkeklik var
Yok saysan olmaz vicdan ahlarla kuşatılır
Kapana sıkışmış bir durumda kendinedir kızgınlıkların
İşe yarar mı gidenin ardından baka kalmışlığında isyanların
Yeni güne gebe ümitler
Biriktirip durduğun virgüllü cümleler
İki cümle arası esler
Cesaretsizlik aşka rakip olduğunda kendinden kaçmaların
Ne fayda şimdi boşluktur anlamlandıramadığın

İçinden konuşup durduğun karşılaşmalar
Kendine söylemeye korktuğun hissiyat
Baktığın fotoğraf, okuduğun şiir
Dağılıyor şimdi tek tek boşlukta
Zar zor yarattığın iki kişilik dünya
Savaş sonrası sanki, enkaz halde
Kolay mı toz duman arasında aşkı araman
Ne önün görünür şimdi, ne de arkandan gelir anılar
Biçaredir gönül,
Unutulmuşluğun izlerinde kendini arar.
Serseri mayındır zaman,
Umudun bittiği yerde elinde patlar.

(25.Nisan.2006)