Kayıp Zamanın Yansımaları

Işıklar söndü, karanlık sardı bütün sokakları,
Her köşe bir hayal, her adım bir yürek yarası.
Gözlerimde deniz, dalgaları hırçın ve sessiz,
Denizlerde kaybolmuş, bir gemi misali.

Gözlerim bulanık, kaybolmuş düşlerin ardında,
Hayaller bir bir sönüyor, karanlığa gömüldü bu dünya.
Kendi sesim yankılanıyor, içimde bir boşluk,
Bir gülüş bile unutuldu, kayboldu şimdi.

Kalbimde bir dert, yükü ağır ve derin,
Her gün yeniden başlamak, ama hep aynı son.
Kendimle mücadelenin, tuhaf bir döngüsü,
Sahilde bir iz bırakmadan, silinip giden zaman.

Aşkın anlamı sorgulanır, şimdi yalnızca bir hayal,
Yalnızlığın sesi yankılanır, gecenin karanlığında.
Birçok kelime birikir, dilimden düşmez sözcükler,
Kendimi kaybettiğimi yerde, yüreğimde onca sızılar.

Karanlık düşünceler içinde kaybolmuşken,
Belki bir gün bulurum, yeniden ışığı.
Ama bu an, yalnızca bir gölge,
Derin bir suskunluk, ruhumun derinliklerinde.