Kayıp zamanın gölgelerinde 16.30 11.10.2024

KAYIP ZAMANIN GÖLGELERİNDE

Susmuş saatlerin içinden geçiyorum,
Zamanın zincirlerine vurulmuş bir halde,
Kalemim avaz avaz, susmuş dilime inat.
Ne zaman yaşamıştım bu boş ve kırık hayatı?
Hangi anın içine gizlenmişti tüm acılar?

Yaşlandıkça değil, anladım aslında,
Her yıl değil, her yara iz bırakıyor derinde.
Gerçekler bir bir devrildi üzerime,
Yarınlar elimdeki ince buz tabakası,
Çatırdadı, tuzla buz oldu.
Biriktirdim her hatırayı, kokmasın diye sakladım,
Ama kime anlatayım, kendime bile itiraf edememişken?
Sussam, anlarlar mı beni?
Konuşsam, duymazlar ki…

Bir boşluk var içimde,
Ne varım ne yokum,
Arafın tam ortasında bekliyorum.
Her şey o kadar saydam ki etrafımda,
Camdan kalpler, camdan insanlar.
Yalnız benim kalbim kirli sanki,
Oysa kalbim bile yok,
Kalpsiz kaldığımı anladım.
Rüya değil bu,
Ama gerçek de değil.
O gün terk ettiğin yerdeyim,
İki belik gözyaşlarıma karışmış,
O küçük kız hala orada,
Bana benzer, bana bakar.

Bir nefes almalıyım,
Nefesin burada olmasa da…
Rüyalarıma gel bari,
Belki uyursam, bu melankolik hallerden sıyrılırım.
Ama uyandığımda sen hala yoksun,
O saçma ve anlamsız dünyada,
Belki de kayboldum,
Beni kaybettim.
Ve bu hikaye hükmünü yitirdi,
Sonsuzluğa bıraktım.