Kayıp Zaman Fotoğrafları Şiiri - İsa Yılmaz

fotoğraflarla konuşurmuş insan
bir sır gibi saklanan her şeyi
o donuk bakışlara ve o sahte yüzlere anlatırmış
cevapsız kalacakmış sorular
fotoğraflar hiç konuşmayacaklarmış
kimin umurunda eller bomboş
gözler yapayalnız kalacakmış
sadece anlatmak ister insan
sadece yürek sızısını dökmek ister işte
yok bundan ötesi, insan sadece ağlamak ister
hele bir de konuşurken
kimsenin görmediği bir yerde
ölümünü bekleyen kediler gibi
herkesten kaçıp saklandığında
yanında olmayan, olamayan
belki hiçbir zaman olmamış
bir şeylere takılıp da gitmiş
ama unutulup da silinememiş
bir kenara kaldırılıp da atılamamış
topraklar altına gömülememiş
sessiz gölgeler gibi adım adım takip etmiş
kalbinde, aklında, ruhunda yer etmiş
kimsenin görmediği, bilmediği
hiç kimsenin dokunmadığı
fotoğraflarla konuşurmuş insan
zamanın kayıp kentinde
ömrün ilk baharında çekilmiş
sonbaharında rüzgarlara yenik düşmüş
sararmış, buruşmuş, yıllanmış
büyük bir özlemle acıtmış
fotoğraflarla konuşurmuş insan…

02.VII.10