Kayıp Zaman Şiiri - Ferat Atalay

Duvardaki saate kayboldu güneşin batışı
Uyanmaz belirsiz bir sabah yatakta iki göz
Gölge gibi bir karartı aynanın içinden geçti
Ruh çırılçıplaktı bedeninde huzursuz kaldı

Yerden göğe sonsuzluğa ucu açık bir yol
Aydınlıktan karanlığa doğru uzaklar ülkesi
Geriye dönmek istersin başladığın yerde
Lakin imkansızdır kısır döngü bulunmaz bi çare

Kazanlar fıkırdar harıl harıl bu neyin neşesi
Bayram sananlar var manastır delileri yek pare
Dizilmişler Dicle’nin kıyısında Gül çiçekler gibi
Zaman herbirinin katili sorgu soal kime amade

Renkler solgunlaştı baharın güzelliklerinden
El ayak çekilince kalmaz eskilerin muhabbeti
Fal tabirlerini okurlar çingeneler kınalı ellerde
Zaman kime niyetlenmiş saatsiz yersiz ecelden