Kayıp Yürek Şiiri - Mahmut Şevket Yurttaş

Senin canına can olurum diyordun,
İstemem canın sende kalsın olur mu?
Görmeyen gözlerine, gözün olurum diyordun,
İstemem gözlerin sende kalsın olur mu?

Bir söz söyle bana canımı alsın,
Bir bakışın olsun ki ruhumu çıkarsın,
Ya öldür beni ya da bırak can bulayım,
Yarı canlı yarı cansız bırakma olur mu?

Senin güzelliklerin sende kalsın,
Tatlı şirin dillerin senin olsun,
Sendeki “ben”in canına toprak dolsun,
N’olur bana iyilik yapma olur mu?

Senin vahşi sevginden korkar oldum,
Tatlı dediğim dilde aciz kaldım,
Cennetimsin dedim, cehennemi buldum,
Ala gözlerinle artık bu cana bakma olur mu?

Nefes veriyordun, nefesimi kesiyorsun,
Canım oluyordun, canımı alıyorsun,
Heyecan veriyordun, ruhumu sıkıyorsun,
Senin duyguların sende kalsın olur mu?

Güzel bir gelecek hayal ediyordum,
Sonsuz hayallerimde kıyamet koptu…
Umutlarım, çoluk çocuk, torun tombalak,
“Hayallerine gireyim” deme olur mu?

Derdimi kimseye yanmam, kimseye demem,
Ateşi senden olsun, kendi derdimle pişem,
Çevremden ne gördüm ki, isyanda medet diyem,
Sitemime, kahrıma gireyim deme olur mu?

Tanış olmadığım dertlerden keyif alıyorum,
Çay, simit, peynirden kendime ziyafet çekiyorum,
Beş günlük ömrümde üç günlük hayal kuruyorum,
Bu zevki sefayı bana çok görme olur mu?

Düşmüşsün bi çıkasıca canın derdine,
Düşünmezsin, kaç can koşar senin derdine,
Ne dertler vardır, beş çeker senin derdine,
Canına, kalbine, kendine iyi bak olur mu?

Benim için ölümüneydin, yine öylesin……
Şimdi canın kıymetlendi, bugün böylesin,
Günün güne uymuyor ki, yarın şöylesin,
Yolun sonu için bi kararda dur olur mu?

Dağlara karşı durdum, sana karşı duramadım,
Canımı göze aldım, senin canına kıyamadım,
Gözümden akan sitem yaşlarına engel olamadım,
Sitem yaşlarımın seline kapılma olur mu?

Derler ki: ne kadar seversen o kadar acır…
Hiç bir yerim acımıyor… Sadece, yüreğim…
Organlarım yerinde, ama yüreğim kayıp,
Yüreğim sendeyse geri gönderiver olur mu?
15415-MANİSA