Kayıp Yıllar Şiiri - İbrahim Bayraktar

Sana kalbim kırık benim, bunu hiç bilmedin,
Zalimlere gül dağıttın, bana diken vermedin,
Hep riyakâr davrandın, gerçekleri görmedin,
Sen gülseydin yüzüme belki bende gülerdim.

Ömrüm, sensiz geçen günleri saymakla geçti,
Rakamlar tecrübesiz, zaman kifayetsiz kaldı,
Elimde gonca güler, kalbimde aşkın kemendi,
Özleminle yorgun gözlerim hep seni bekledi.

Elde avuçta bir şey yok, anız bastı gönlümüzü,
Zalim felek hep çevirdi, doğru giden yönümüzü,
Bitmez sanıp o günleri, har vurup harman savurduk,
Nasıratımız bağlandı, görmez olduk önümüzü.

Bunca çaba uçup gitti, emeklerim kuşa döndü,
Hasletlerim kayboldu, sevdalarım başa döndü,
Hiç bir şeyin ebedi yok, sen güneş oldun, ben su,
Gözlerimdeki nemler isyan edip yaşa döndü.

Hiç nedensiz heba ettik yıllar süren aşkımızı,
Viraneye çevirdik gıptayla bakılan sevgimizi,
İkimiz de unutup, tatlı dilin kapıları açtığını,
Elimizle harap ettik, sonra açtık gözümüzü.

Ne büyük hata yaptığımı şimdi iyi anlıyorum,
Hislerime aldanmayıp, sağduyumu dinliyorum,
Geçmişi tek tek irdeleyip yeniden günlüyorum,
Elde kalan bir şey yok, sıfırla sıfırı topluyorum.

11.08.2003