Kayıp Sonbahar Şiiri - Mehmet Ufuk Peker

Yağmurlar başladı düşler üstüne
Olgunlaşmamış tohumları vardı
Islandı hasattan önce
Bir çocuk bakışıydı henüz
Erkendi daha
Sonbahara erkendi
Daha bir hayli ömrü vardı
Taç yapraklarından ayrılmak
Gelmedi içinden

Rüzgarlar sürükledi düşleri
Kara botlarından belli
Korkardı düşlerden rüzgar
Daha yeşildi yaprakları
Yaprakları sevgi salacaktı
Aç göğüslere
Hoş olmaz ki rüzgarların
Yeşil yaprakları
Koparıp dalından
Önüne katması

Bulutlar kesti düşleri
Yere vuramıyorlarsa ışıkları
Yoktur düşler
Henüz çok güçlü değildi
İhtiyacı vardı ışığa
Büyümek gerekti
Dalların dayanması için
Karakışa
Olgunlaşmalıydı dallar
Gevrekleşmeliydi

Soğuklar bastırdı düşleri
Toprakta düşler
Uyanmazdı ki soğuktan
Yayamazdı köklerini
Bu kadarcık zamanda
Devrilivermek vardı fırtınada
Üstelik çetin olacak kış
Kara botlardan
Tank paletlerinden belli

Ah biraz daha derine gitse
Biraz daha yayılsa
Biriktirse düşlerini
Olmayacak
Bu sonbahar
Erken geldi
Kaybedilecek bir savaşa
Yolsuz yolculuklara
Cahil mutluluklara sürdüler
Çocuk ömrünü
Sustu
Bir yaprağını kurtardı fırtınadan
Göstermedi
Kayboldu gözden
Gözler ışıltısını kaybederken