Kayıp Sevgili Şiiri - Gizli Öznelerin Şairi

Sevgili;
ne bir akıl tutulmasının aksi hayallerim
ne de bir hengame de kaybolan çocukluğumun sesi
ruhum en alaca gecelere kanat çırpmakta
içindeki izindeki deverana gebeyim
sen sükuta yoldaş olalı dipteyim

yağmur değil kan çiseliyor ruhumun telleri
ömrüm bir baharın hasreti ile emeklerken
belki bir gün koşacaktı
bir atın yelelerine dolanacaktı bakışlarım
ve seni içecektim soluk soluğa
ab-ı hayat dudaklarından

şimdi kayıp nefesinin hayali var
ruhumun çiğ kalan sensizliğinde
o yüzden yüzümün bir kısmı buruk
diğer tarafı kaygılı bir bakış içerisinde
acaba hangi rüyada seyir halinde ruhun?
Sebe'nin bahçelerini mi dolaşıyorsun,
Kisranın saraylarını mı?
yoksa Aristo'nun Revvakiyye mektebinde derste misin?
sahi ne zaman çalar vuslatının zili
ne zaman teneffüse çıkar ruhum
sana kavuşarak
ve ben içime seni çekebilirim doyasıya
yanarak,
yok olarak...