Kayıp Sevdalı Şiiri - Ercan Keskin

Aşk seni yazmaktan usanmadım ben
Sağ oldukça elbet vazgeçmem senden
Ayrılık kalbimde onulmaz yara
Yalnızlık içimde dayanılmazken

Gözlerimden yaşlar öyle aktıkça
Senden ayrı gönlüm efkârlandıkça
Sensiz bütün yollar sana çıktıkça
Gam ile kederim yakıp geçerken

Unutmak çok zormuş alışmak caba
Yenidünya var mı nerde acaba
Paralel evrende biter galiba
Hayallerim hala seni süslerken

Günler geçmeyecek şiir olmasa
Nerde bir çiçek görsem bende bir tasa
Her renkte sen varsın sensin hülasa
Taç yaprağın hala kurumamışken

Umutlarım defter yapraklarında
Her şey yazılıdır ak sayfalarda
Hesabım kalmasın fani dünyada
Mahşerde hakkımı helal etmişken

Bana çektirdiğin canıma yetti
Gülmedi şu bahtım gülmedi gitti
Herhalde bunun vardır bir hikmeti
Kaderime razı sual etmezken

Her şeyin anlamı var demişler
Yüklemek boşuna serde ermişler
Aklı başında güngörmüş âlimler
Sır perdesi inip maske düşmüşken

Yine de alamaz kendini zahir
Hazinede sanır tekmil cevahir
Acze düşmüş gibi manevi fakir
Kendini avutur maden bulmuşken

Seni sende arar dururum her an
Serap görmüş gibi kızıl sahrandan
Kâh yanımdan geçer kâh uzağımdan
Mağripte kayıp bir sevdalı iken

Aşk bu onsuz olmaz ecelim olsa
Deryalara salın yoğum nasılsa
Bu insani duygu ruhumu sarsa
Değer verilmeli ona sahipken