Kayıp Şehrin Susamışlığı

Uçsuz bucaksız bulutlar arasında gördüm kayıp şehri,
Yitik ve öyle yalnız hissediyor kendini,naçar,biçare,unutulmuş.
Tepeden tırnağa süzdüm aynasında,
Bahtsızlığın musallatlığı sinmiş bir canavar gördüm,
Titredim,ürperdim,korku dolu gözler gördüm kayıp şehrin kanayan kalbinde,
Yüzler vardı:soluk ve mat,
Yüzler vardı:silinmiş,
Yaprak dökümü yıllanmış çınar ağacı akranında,
Güneş doğmazmıydı hiç kanayan yaraya; tuz basmak içinde olsa,
İnsanoğlu gülmezmiydi hiç birbirinin peşi sıra; kuruyan bataklığı uyandırmaya,
Neydi bu kayıp şehrin gözyaşlarını böylesine boğazına dizen?
Neydi bu afakan,insanlığı birbirine düşüren kasvet?
Böyle doğup böylemi ölüyordu insanlık?
Evet,evet,evet...
Böyle doğdu ve böyle ölecek ''KAYIP ŞEHİR''