Kayıp Şehrin İnsanları Şiiri - Turan Tuncer

KAYIP ŞEHRİN İNSANLARI

Yine o bildik
Çığırtkanlığı ile uyandı gün;
Gecenin rehaveti
Sarkarken gözlerinden
Kirli çarşaflarda.

Şehrin balkonlarında
Geceden kalma zaferler asılı,
Her biri, bir başka hikaye
Adı koyulmamış
Bildik anılar,

Bütün uzlaşmalar
Savaşlardan sonra yazıldı
İçimizde,
Öfkenin suskunluğu ile,
Öfke
Bazen neden azını aldım,
Bazende
Ben kaybederken kazandım,
Aldatmacaları.

Şehvetin ve ihtirasın
Kazananıda yoktur
Kaybedenide.
Bütün kayıplar,
İnsanın ruhunda yaşanır.
Yüzlerde sadece
Sahte mutluluklar.

Ben,
Kaybolmuşluğumla tutunmaktayım
Bu koca şehirde,
Unutulmuş bütün ad'larım,
Bir resmim yok bilindik.
Gece yaşanmışlıklarından sonra
Fırlatır beni kasıklarından da
Bir utanç çöplüğüne,
Ve, salyalarını silerken
Şehrin arsızları.
Şehir,
Benimle gurur duyar
Utancını yaşarken.

25-12-2005/İst
Alkadraz_Kuşcusu