bir saat duruyor kıyısında kayıp şehrin
sokaklar boş ellerim gibi
ne gondol var ne kayık
sevdanın cesetleri yüzüyor yalnızlığın sahilinde
umutsuzluğun kalesi olmuş en işlek caddesi
kayıp şehirde yitirdiğim sevdalarımı arıyorum şimdi
bir boşluğun tepesi karanlıkta aydınlanmış
bir ses buradayız diyor ve alıyor beni içeri,
kendimi aradığım yerde kaybolup bitiyorum yani..
Kayıt Tarihi : 16.8.2011 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!