Kayıp şehir Şiiri - Süleyman Erkuvan

İki gözüm iki çeşme delinir

Karanlık bir ışık sessiz beklenir

Kayıp şehir insan acı elenir

Güneşe aşık al oldum seslenir

Ay hapsetmiş gönül güneşsiz hüzün

Bülbül oldum sesim duyulmaz güzün

Zindana atıldım acılar düzün

Güneşe aşık yol oldum seslenir

sözler zehir gelir yaşam zor gelir

jarjöre tek mermi koydum bak delir

Düşün yalnız düşün güneş sen belir

Güneşe aşık dal oldum seslenir